ในวันหนึ่ง .... ซึ่งฉันเหนื่อยล้า
หยุดอยู่กับเวลาที่เหมือนจะเดินไม่ไหว
แต่เธอ คนหนึ่งคนนี้ที่เป็นดั่งกำลังใจ
ให้ฉันมีแรงก้าวเดินต่อไป ... ในวันที่มืดมน
และแม้ในบางวันที่ฉันแข็งกร้าว
ข้างนอกเหน็บหนาวในใจสับสน
เธอก็ก้าวเข้ามาแทนที่ทุกคน
ทำให้ใจอ่อนโยนลงในทันที
เธอ เพราะเธอ คนเดียวที่รัก
ที่เปลี่ยนฉันได้มากนักถึงเพียงนี้
อาจเพียงเพราะความรักจริงที่เธอมี
ทำให้ผู้หญิงธรรมดาคนนี้ ... เลิศเลอ
วันอังคารที่ 1 มิถุนายน พ.ศ. 2553
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)