วันที่ฟ้าหม่น

อากาศเย็น ๆ ฝนไม่ตก แดดไม่ออก ดูอึมครึมอย่างบอกไม่ถูก

ในใจยิ่งเหงา เค้วงคว้างจนจับใจ
เหมือนกำลังไขว่คว้า แต่ก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร

สิ่งที่ตามหา ดูเหมือนนับวันยิ่งไกลออกไปทุกที

วันนี้ วันที่ฟ้าหม่น ตัวฉันก็ยังคงยืนอยู่ที่เดิม

เฝ้ามองเธอที่กำลังดำเนินชีวิตในเมืองกรุง ที่ทับทวีความเจริญ
เธอเดินไป ยิ่ง ไกล....ไกล..........ไกล.. แต่ตัวฉันอยู่นิ่ง

เธอหันหลังกลับมา บอกว่า "เราจะเดินไปด้วยกัน"
แล้วเธอก็หันหลังกลับไป ... ปล่อยฉัน เดียวดาย ...