ไม่เป็นอะไร

ความหลังก็เหมือนผี

"พิจิกา ในเพลงนี้คือ ความหลัง 
ความหลังก็เหมือนผี มันเป็นสิ่งที่เรากลัว ยิ่งกลัว 
มันก็ยิ่งตามมาหลอกหลอน" : บอย ตรัย

ครั้งหนึ่งเราเคยรักกัน

มุมของฉัน

มุมของฉันในวันนี้เป็นมุมที่เงียบเหงา
หรือนี้คือบททดสอบบทหนึ่งของชีวิต
เพื่อจะให้เราเข็งแกร่งขึ้น
เพื่อให้เราได้ลุกขึ้นแล้วสู้ต่อไป
หรือเพียงเพื่อรอวันอับเฉาและ
โรยราไปในที่สุด!

รู้สึกแย่ รู้สึกเศร้า และ ละอายใจตัวเอง

เหมือนอยู่บนโลกใบนี้โดดเดี่ยว หรือ โลกใบนี้ใหญ่เกินไปที่จะค้นเจอ

อนาคต

เพราะ พรุ่งนี้ คือ อนาคตของวันนี้
เพราะ เหตุ ของสิ่งที่เราทำวันนี้ คือ อนาคตของผลในวันพรุ่งนี้

แล้วทำไมเราถึงบอกว่าเรากำหนดอนาคตไม่ได้หล่ะ ?

เพราะเรากำหนดสิ่งที่เราจะทำในวันนี้ได้
เพราะเราเป็นคนเลือกสิ่งที่เราจะทำลงไป
เพราะเราเป็นคนคิดสิ่งที่เราจะเลือกทำ
และเพราะตัวเรานั่นแหละ

คือผู้กำหนด อนาคต

ฉันจึงให้กำลังใจเธอในวันนี้
เพื่อที่เธอจะได้มีแรงในวันพรุ่งนี้

ฉันจึงรักเธอในวันนี้
เพื่อที่เธอจะได้รักฉัน "ตลอดไป"

รัก - เกลียด

ถ้าการที่เธอหนี มันทำให้เธอสบายใจ 
ฉันอยากบอกเธอว่า ไม่จำเป็น 

 ฉันให้เธออยู่ที่เดิม 
 แต่ฉัน ที่จะไปเอง 

 เพราะฉันเชื่อว่า 
การที่เรารักกัน ... ไม่ได้จำเป็นว่าเกลียดกันไม่ได้ 

 และเช่นเดียวกัน
 การที่เราเกลียดกัน ... ไม่ได้จำเป็นว่าเราจะกลับมารักกันไม่ได้ 


 ซึ่งฉันเชื่อว่า "สักวัน"

ไม่บังเอิญ

กับรักที่เป็นไปไม่ได้..

ไม่บังเอิญ
original song เนื้อร้อง/ทำนอง - กุลวัฒน์ พรหมสถิต

บังเอิญเพราะ ....

บังเอิญ เมื่อเวลาฉันรักเธอ .... เธอไม่ได้สนใจความรักจากฉัน
บังเอิญ เมื่อเวลาฉันพร่ำเพ้อถึงเธอ ... เธอไม่ได้คิดถึงฉัน

และ

บังเอิญ เมื่อฉันหยุดรักเธอ .... เธอจึงมาสนใจความรักจากฉัน
บังเอิญ เมื่อเวลาฉันหยุดพร่ำเพ้อถึงเธอ ... เธอจึงค่อยคิดถึงฉัน


แ้ล้ว


บังเอิญ ... มันสายไป

หรือเป็นเพราะ

จะเก็บไว้เพื่อเธอ

เข้าใจ

เข้าใจไปตามที่มันจะเป็น
ไม่ใช่เข้าใจอย่างที่ใจอยากให้เป็น

Mascara

เธอสร้างภาพให้ตัวเองดูดี
ทาสี แต่งแต้ม แต่งตัว และวางตัว
เก็บงำ เก็บกด กดดัน ความรู้สึกไว้ภายใน

ต่อหน้าคนอื่น เธอช่างดูสวยงาม
อ่อนโยน อ่อนหวาน เรียบร้อย และสดใส
คงมีใครหลายคนอิจฉาเธอบ้าง ?

แต่เมื่อต้องลำพัง
แววตาเธอหดหู่ เศร้าหมอง และโดดเดี่ยว
น้ำตาเรื่อออก
เสียใจ ผิดหวัง พลั้งพลาด และอ้างว้าง

เธอยังคงปล่อยให้มันเป็นไป

เลิกเก็บงำ เก็บเก็บกด เลิกกดดัน ความรู้สึก

น้ำใสไหลชะภาพที่เธอสร้างไว้หมดสิ้น
เธอไม่เหลือภาพที่ดูดีไว้อีก


เมื่อเวลาที่ยอมปล่อยให้ Mascara เลอะ
มันก็ลบหน้ากากที่เธอฉาบเอาไว้ด้วยเช่นกัน

เหมือนเดิม หรือ เปลี่ยนไป

ฉันผิดเองที่เปลี่ยนไป
เปลี่ยนไป ..... ที่รักเธอมากขึ้น
เปลี่ยนไป ..... ที่อยากดูแลเธอมากขึ้น
เปลี่ยนไป ..... ที่คิดถึงเธอบ่อยขึ้น
เปลี่ยนไป ..... ที่อยากให้่เราได้เดินบนทางเดียวกัน

ในขณะที่เธอเองยังเหมือนเดิม
เหมือนเดิม ..... สำหรับความรักที่ไม่เคยเพิ่มขึ้น
เหมือนเดิม ..... กับชีวิตที่ไม่ต้องการคนอื่น
เหมือนเดิม ..... กับความคิดที่ไม่เคยฟังใคร
เหมือนเดิม ..... ที่อยากให้เราเป็นเพียงคนสองคนที่เพียงเดินมาเจอกัน .. เท่านั้นเอง ..

ไม่มีใครดูแลเธอได้ดีเท่าฉัน

อยากถามใครสักคนหนึ่งว่า
"เคยสงสัยหรือไม่ ว่าทำไมเราถึงวุ่นวายกับชีวิตเขาเหลือเกิน"
จนในบางครั้ง เพียงแค่คำถามว่าอยู่ที่ไหน
ก็กลับกลายเป็นการก้าวก่ายชีวิตเขาไปในทันที

เมื่อความรักมันเกิดการขาดสมดุล
ฝ่ายหนึ่งห่วงมากเกิน ขณะที่อีกฝ่ายรำคาญสุดทน
ฝ่ายหนึ่งกำลังรักมากขึ้น แต่อีกฝ่ายเริ่มลดลง

เมื่อฝ่ายที่เริ่มเบื่อ ก็เริ่มมองหา
แต่อีกฝ่ายที่ถูกเรียกว่าน่าเบื่อ ก็เริ่มจับผิด
มันเลยกลายเป็นเกมส์ตำรวจจับผู้ร้าย

จนสุดท้ายเมื่อถูกจับได้ ก็บอกลา
แต่อีกฝ่ายที่เฝ้าจับผิด กลับไม่ต้องการ

เพียงเหตุผลที่ทำให้เขาหรือเธอ ไม่ต้องการให้อีกฝ่ายมีคนใหม่
อาจเป็นเพราะ

..."ฉันรักเธอ และฉันมั่นใจว่าคงไม่มีใครดูแลเธอได้ดีเท่าฉันอีกแล้ว"... เท่านั้นเอง

ทั้งที่ก็รัก

หลายคนอาจเคยคิดอยู่ในใจเสมอว่า
ความรักสามารถเปลี่ยนแปลงได้ทุกสิ่ง
ฉันเองนี่แหละ ที่ก็เคยคิดไว้เช่นนั้น
แต่ไฉนวันนี้ กลับไม่เป็นเช่นนั้น

ก็เพราะความรักมิใช่หรือ ?
ที่รั้งเหนี่ยวคนสองคนไว้ด้วยกัน
แต่ไฉน ความรักกลับไม่อาจเปลี่ยนฉันได้เลย
ฉันยังคงเป็นเช่นเดิม
และก็คือเช่นเดิมที่เธอไม่อาจยอมรับ

ฉันเศร้าใจเหลือเกินความรักจ๋า
ฉันเสียใจเหลือเกิน ที่วันนี้ฉันต้องทิ้งเจ้าลง
ฉันเสียน้ำตามากเหลือเกิน
ที่ต้องปล่อยเจ้าให้เดินห่างออกไปทุกที

ณ ตอนนี้ฉันยังมองเห็น
แม้จะผ่านม่านน้ำตาที่เอ่อนอง
ฉันยืนมองอยู่ ไกลออกไปทุกที
และฉันคงมีเพียง หยดน้ำตา ... แด่ความรักที่จากไป ...

การหักหลัง

เมื่อเรารู้สึกเจ็บปวดเมื่อโดนคนอื่นทำ
เราเรียก  "การถูกทำร้าย"

แต่ถ้าความเจ็บปวดนั้นเกิดจากคนที่เราไว้ใจ
เรากลับเรียก  "การถูกหักหลัง" ซึ่งมันเจ็บมากกว่า

ความไว้ใจ บางครั้งก็ดี แต่ในบางทีก็ร้าย
เพราะมันเป็นบ่อเกิดของความประมาท
เมื่อเรารู้สึกไว้ใจใครสักคน
เราก็จะวางใจ และก็จะเชื่อใจ
จนถึงเมื่อเราตายใจ  เราก็จะถูกหักหลัง

ฉันกำลังนั่งกุมหัวใจของตัวเอง
กับร่องรอยของคราบน้ำตา
ฉันนั่งนิ่งนิ่ง แล้วปล่อยให้หยดน้ำตามันไหล
น้ำตา ที่เกิดจาก ... ความไว้ใจ ที่ โดนหักหลัง ...

จุดเริ่มต้น

คุณทราบไหม อะไร คือจุดเริ่มต้น
จุดเริ่มต้น ...ไม่จำเป็นต้องเป็นวันแรก
จุดเริ่มต้น ...ไม่จำเป็นต้องมีเพียงครั้งเดียว
จุดเริ่มต้น ...ไม่จำเป็นต้องสวย

แต่สิ่งที่สำคัญ คือ หลังจากจุดเริ่มต้น ได้เกิดขึ้นแล้ว

""""มันต้องดำเนินต่อไปต่างหาก"""

ความเฉยชา

ถ้าเรารักใครสักคนหนึ่ง
เมื่อเขาทำสักอย่างที่เรารู้สึกดี ... เราจะรักเขามากขึ้น ...
แต่ถ้าเขาทำสักอย่างที่เราไม่ชอบ ... เราจะโกรธ และเกลียดเขา ...

ต่อให้เราอยากลืมเขาสักเท่าไหร่ เราก็ไม่อาจลืมไปได้
เพราะการที่เราโกรธ และเกลียดเขามากเท่าไหร่
มันก็เนื่องจากเรายังรู้สึกผูกพันธ์กับเขาอยู่หน่ะเอง


แต่กับบางคน
บางคน ... ที่เราไม่ได้รักเขา
บางคน ... ที่เราไม่ได้โกรธเขา
บางคน ... ที่เราไม่ได้เกลียดเขา
เป็นบางคน ... ที่เรารู้สึกเฉย เฉย ....

การเป็นคนที่เธอเพียงเฉยชา  มันน่าเศร้า
เพราะถ้าเธอเกลียดฉัน อย่างน้อย เธอยังจำได้ "ว่าเธอเกลียดฉัน"

แต่การเป็นฉัน "มันคือการเป็นคนที่เธอไม่เคยจำ"

ฉันเห็น

ฉันเข้าใจ

"พอดี"

ไม่มีอะไรในโลกหรอกนะ ที่ไม่เปลี่ยนแปลง
ทุกอย่างล้วนเปลี่ยนแปลงด้วยกันทั้งนั้น

เพียงแต่มันขึ้นอยู่ที่ว่า
บางอย่างเปลี่ยนช้า บางอย่างเปลี่ยนเร็ว

คงเป็นเพราะฉันเปลี่ยนช้า
แต่ในขณะที่ "เธอเปลี่ยนเร็ว" เกินไป

แค่รัก .... ไม่พอ

ก่อนนั้น ฉันคิดว่า คนสองคน "ต้องรักกัน"
และฉันก็คิดว่า หลายคน ก็คงคิดอย่างนี้เหมือนกัน

การที่ คนสองคน จะมาแบ่งปันโลกส่วนตัวให้กัน
มันต้องอาศัย "ความรัก" มาก และมาก มาก
มันคงต้องเป็นความรักเท่านั้น สำหรับเหตุผล ที่ คนสองคน จะมาอยู่ร่วมกัน

แต่ในความเป็นจริงแล้ว .... ไม่ใช่ ! ...

การที่คนสองคนจะมาเดินทางเดียวกันนั้น
ไม่จำเป็นที่ทั้งสองต้อง "รักกันมาก"

เพราะความรัก ไม่ใช่ทั้งหมดของสิ่งที่จะทำให้คนอยู่ร่วมกันได้

"ความรัก" เป็นเพียงจุดเริ่มต้น ที่ทำให้คนสองคนอยากอยู่ร่วมกัน
แต่พอเริ่มต้นแล้ว

"ความเข้าใจ" จะเป็นตัวผสานให้คนสองคนอยู่ร่วมกันไปได้

"การให้อภัย" เหมือน สิ่งที่ช่วยคนหนึ่งคนที่สะดุดล้ม
ให้มีอีกคนฉุดขึ้นมาเดินร่วมกันใหม่

และมันยังมีอีกมากมาย ที่จะมารวมเป็นส่วนผสมให้คนสองคนอยู่ร่วมกันได้
ดังนั้น ... เราไม่จำเป็นต้องรักกันมากทั้งสองคน ...
แต่คนหนึ่งอาจจะรัก อีกคนอาจจะเข้าใจ ก็ได้นะ ?
มันคงแล้วแต่ความลงตัวของแต่ละคู่ ว่าสูตรไหน

ที่จะทำให้ความลงตัว นำไปสู่การลงเอย ... ในที่สุด

ความรัก

ถ้าจะให้อธิบายว่าความรักคืออะไร ?
ก็คงยืดยาว ฟังกันจนไม่รู้จบ
เพราะคนหนึ่ง ความคิดอย่างหนึ่ง ก็มองความรักมุมหนึ่ง

คนเรานิยามความรัก จากประสบการณ์รักของเราหน่ะแหละ
บางคนรอบตัวมีสีชมพู ก็เห็นความรักเป็นสีชมพู
บางคนรอบตัวมีแต่สีเทา ก็เห็นความรักมีแต่มืดดำ

เมื่อก่อนความรักฉัน เป็นสีชมพู และสดใส
แต่ตอนนี้ฉันรู้สึกว่า มันสีจาง จาง และซีดไปเยอะ

"ความรักมันก็แค่สิ่งปัญญาอ่อน
ที่เราสมมติขึ้นมาเพื่อหาข้ออ้างเพื่อจะใช้ชีวิตอยู่ กับ คนหนึ่งคน"

เราสมมติว่าเรารักเขา เลยเรียกเขาว่าแฟน
วันหนึ่งเราก็มาสมมติว่าเราไม่รักเขา แล้วเปลี่ยนไปเรียกเขาว่าแฟนเก่า
มันก็วนเวียนไปแค่นั้น แค่นั้นเองจริง จริง

เราสร้างเรื่องสมมติขึ้นมาทั้งเพ ทั้งนั้น
สร้างเรื่องมาหลอกตัวเอง แล้วก็เชื่อเองซะงั้น
พอสุดท้าย ก็เลยนึกว่าเป็นเรื่องจริง

แต่พอวันหนึ่ง เราต้องมารับรู้ความจริง
ก็เลยรับไม่ได้ ... แล้วก็มาตีโพยตีพาย ...

มาลองคิดดู ดี ดี เพราะเราเองทั้งนั้นไม่ใช่หรอ ?
ที่โกหกตัวเอง หลอกตัวเอง เชื่อคำโกหกของตัวเอง ... และสุดท้าย ก็มาเสียใจเอง ...