ถ้าเรารักใครสักคนหนึ่ง
เมื่อเขาทำสักอย่างที่เรารู้สึกดี ... เราจะรักเขามากขึ้น ...
แต่ถ้าเขาทำสักอย่างที่เราไม่ชอบ ... เราจะโกรธ และเกลียดเขา ...
ต่อให้เราอยากลืมเขาสักเท่าไหร่ เราก็ไม่อาจลืมไปได้
เพราะการที่เราโกรธ และเกลียดเขามากเท่าไหร่
มันก็เนื่องจากเรายังรู้สึกผูกพันธ์กับเขาอยู่หน่ะเอง
แต่กับบางคน
บางคน ... ที่เราไม่ได้รักเขา
บางคน ... ที่เราไม่ได้โกรธเขา
บางคน ... ที่เราไม่ได้เกลียดเขา
เป็นบางคน ... ที่เรารู้สึกเฉย เฉย ....
การเป็นคนที่เธอเพียงเฉยชา มันน่าเศร้า
เพราะถ้าเธอเกลียดฉัน อย่างน้อย เธอยังจำได้ "ว่าเธอเกลียดฉัน"
แต่การเป็นฉัน "มันคือการเป็นคนที่เธอไม่เคยจำ"
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น