วันอาทิตย์ที่ 6 กันยายน พ.ศ. 2552

ขอบคุณ



ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณ ... ความรัก
ที่ช่วยให้ใจได้หยุดพักแล้วพบเธอ
ต่อมาต้องขอบคุณ ... น้ำตา ... ที่เคยไหลเอ่อ
เพราะมันทำให้ได้พบเจอกับความสดใส

ไม่ลืมขอบคุณความบังเอิญที่นำทาง
ขอบคุณความอ้างว้างที่ให้รู้ว่าเจ็บปวดขนาดไหน
และคงต้องขอบคุณระยะทางที่แสนห่างไกล
เพราะมันทำให้รู้ว่า ... รักเธอแค่ไหน ... ในปัจจุบัน


ขอบคุณตัวเธอเหลือเกินที่เดินมาเจอกัน
ขอบคุณนะที่มอบใจให้ฉัน ... และรักษามันไว้
ขอบคุณสำหรับคำสัญญา ที่บอกแทนหัวใจ
ขอบคุณ ... ขอบคุณ ... คำนี้คงยังน้อยไป กับสิ่งที่เธอให้กัน


...
.......
...........
.....................ด้วยรักที่คงมั่น.......

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น