วันอาทิตย์ที่ 18 กันยายน พ.ศ. 2554

ความเสียใจ ที่ไร้น้ำตา



ฉันนั่งครุ่นคิดถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้น
มันประดังประเด เข้ามาจนสมองของฉันปิดการรับรู้

อาจเป็นเพราะ "คาดหวัง จึงผิดหวัง"
แต่ถ้าไม่คาดหวัง ก็คงไม่ผิดหวัง

ฉันไม่เฝ้านั่งหาคำตอบให้มันหรอก
สำหรับทุกอย่างที่เข้ามา
เพียงแต่ ฉันรู้สึกเสียใจ ก็เพียงเท่านั้นเอง

มันจำเป็นไหมนะ .. ?
ที่เวลาเราเสียใจ เราต้องหลั่งน้ำตา
หรือน้ำตา เป็นสัญลักษณ์แทนความเสียใจ
เป็นการแสดงออกถึงสุดขั้วของอารมณ์

แล้วใยวันนี้ ฉันจึงไร้น้ำตา

ฉันปล่อยให้ทุกอย่างดำเนินไป อย่างที่มันเคยเป็น
เพียงแต่มันอาจต่างไปบ้าง ในบางองค์ประกอบ

ฉันกองงานให้สูงท่วมหัว
เพื่อหวังหลีกเร้นความเสียใจ

ฉันไม่ปล่อยเวลาให้จมอยู่กับความคิด
เพื่อที่จะวิ่งหนี ... น้ำตา ...

บางทีมันอาจจะเป็นเพียงแค่การเริ่มต้นของความเสียใจ
บางทีมันอาจเร็วเกินไป สำหรับการหลั่งรินของน้ำตา

แต่ ณ วันหนึ่ง
วันที่ฉันต้องอยู่กับอดีต
วันที่ฉันหยุดไขว่คว้าอนาคต

วันนั้น ฉันอาจมี ... น้ำตา ...

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น