บทความจากใครบางคน

บทความจากใครบางคน

............ความรักทำให้เรามีความสุขเพียงครั้งเดียว
แต่ทำให้เราเสียใจนับร้อย นับพันครั้ง...................

มันคงเป็นจริงเช่นดังคำกวีแล้วเจ้าบล็อกเอ๋ย
ระยะทางมันเดินมาไกลเกินกว่าจะเหม่อมอง
มันคงไกลเกินกว่าสายตาจะไปถึง
มันไกล.............................

แต่ในขณะที่หลายๆ อย่างผันแปร
ทั้งเวลา ทั้งคำพูด และหัวใจ

แต่เจ้าก็ยังอยู่ตรงนี้
คอยรับฟัง ทุกข์ สุข เหงา เศร้า และความเดียวดาย

คงมีแต่เจ้าที่ซื่อตรง
ในท่ามกลางการผันผ่านโดยกาลเวลา

ไม่มีใครผิดหรอกเจ้า
ถ้าจะโทษ ก็คงต้องโทษระยะทาง
มันคงไกลเหลือเกิน ไกลเกินกว่าหัวใจของใครบางคน

.....จะเดินทางมาหาข้าได้......
มันคงมีหลายคนเอื้อมคว้า หัวใจดวงนั้นไป
และมันคงหลุดร่วงไป ตามแรงดึงเหล่านั้น อย่างมิอาจหลีกเร้น

จึงเหลือเพียงข้า ... ที่เฝ้ารอ
และยังมีเจ้า ... ที่เฝ้าดู

เฝ้าดูข้าเถิด เจ้าบล็อกเอ๋ย
เพราะมีแต่เจ้าเท่านั้น ที่มองเห็นข้า
มองเห็นทุกอย่างที่ข้าคิด มองเห็นทุกอย่างที่ข้าทำ
แต่ใยเจ้าไม่เคยมองนายของเจ้าเลย

เพราะเจ้าไม่สนใจเขา
ในวันนี้ เขาจึงจากเราไป ... ไม่หวนคืน ...

ทำใจเถิดข้า โปรดเจ้าช่วยกระซิบให้ข้าฟัง
เวลาเพียงเท่านั้นที่จะเยียวยา
และข้าหวังเหลือเกินว่า สักวัน ข้าจะหายดี .... ?