ก่อนที่พระอาทิตย์จะขึ้นมา
ก่อนที่มีเสียงโทรศัพท์เข้ามา
ก่อนที่จะเดินทางออกไปทำงาน
ก่อนที่จะหอมกลิ่นกาแฟตอนเช้า
ก่อนที่จะเปิดคอมพิวเตอร์ทำงาน
ก่อนที่จะถึงเวลาอาหารกลางวัน
ก่อนที่จะได้ยินเสียงแอร์ทำงาน
ก่อนที่หยิบนิตรสารขึ้นมาอ่าน
ก่อนที่ฉันจะหลับตาลงในคืนนี้...
ก่อนที่ความฝันจะผ่านเข้ามา
ก่อนที่ชีวิตต่อจากนี้ไป
และทุกทุกก่อนที่...ฉันจะมีเธอ
ชีวิตผมมันไม่น่าตื่นเต้นอยู่แล้ว
เช้ามาก็แทบไม่อยากตื่นลุกจากที่นอน
เหมือนว่าจะไม่มีจุดมุ่งหมายในชีวิต…
...
ทุกๆครั้งและหลายๆครั้งที่รู้สึกเหนื่อย
ผมก็มักบอกกับตัวเองเสมอว่า ทำมันให้ดีที่สุด
ถ้าผมได้เกิดเป็นคนกวาดขยะผมก็จะกวาดขยะให้สะอาดที่สุด
...
และผมก็ชอบบอกกับใครหลายๆคนที่ผมรู้จักว่า
ชีวิตของคนเราน่าจะแบ่งเป็น3ส่วน
...ส่วนสังคม ผมทำหน้าที่ได้ดี
...ส่วนครอบครัว เป็นครอบครัวที่อยู่กันแบบหลวมๆ สบายๆ
...ส่วนตัว บางครั้งผมก็หลบตัวเอง
ตามร้านหนังสือ ร้านกาแฟ โรงหนัง
และบ่อยครั้งที่ผมอยู่ในห้องโดย
ปลดพันธนาการด้านการสื่อสารทั้งหมด...
พรุ่งนี้ฉันจะตื่นขึ้นมาพร้อมกับเธอ เพื่อดำเนินชีวิตไปด้วยกัน
ทำงาน ทำตามหน้าที่ ทำเรื่องที่ต้องทำ แล้วก็ทำเพื่อ "เรา"
พรุ่งนี้ "เรา" เดินไปตามเป้าหมาย และจะเดินไปให้ถึงปลายทาง
วันเวลาตอนนี้มีค่าและตราตรึง ฉันมองไปที่ข้างกายฉัน และพบว่า
...............เธอใช่ไหม ที่หัวใจตามหา....................
ที่กรุงเทพฯ
ช่วงเย็นๆใกล้ค่ำ..
ฝนจะตกเหมือนทุกๆวัน
เหมือนตั้งนาฬิกาปลุกเอาไว้ให้
เทวดามารดน้ำกรุงเทพให้เปียกปอน
อากาศที่นี่ช่วงค่ำคืน เย็นสบายมาหลายวัน...
หลังฝนโปรยปรายมาจนเทวดาพอใจ
ช่วงหนึ่ง…ในห้องแคบๆ คอนโดเก่าๆ
ผมเปิดเพลงจากเครื่องลำโพง
เพลงที่เปิด…
เป็นเหมือนเพื่อนที่สนิทมากที่สุดผมตอนนี้
แต่เพลงที่เปิดทำไมกลับกลายทำให้
ผมรู้สึกโดดเดียวอย่างบอกไม่ถูก
