วันที่ฟ้าใส

หลังจากฝนตกหนัก รุ่งเช้าฟ้าจะสดใส

เมื่อวานเหมือนพายุกระหน่ำใจฉันอย่างรุนแรง
ความท้อแท้ สิ้นหวัง ประดังประเดเข้ามาไม่หยุดหย่อน
น้ำตาไหลแล้วไหลอีก ราวกับเขื่อนแตก

แต่ก็น่าแปลกหลังจากน้ำตากลบท่วมตาแล้ว
ตาของฉันสดใสกว่าเก่า
พอน้ำเย็นๆ จากฝักบัวไหลกระทบร่างกาย
มันก็พัดพาน้ำจากตาให้หายไปด้วยเช่นกัน

วันนี้ฉันยืนมองฟ้าด้วยความรู้สึกใหม่
เพราะมันดูสดใสกว่าวันที่เคยเห็น
คงเป็นเธอที่ทำให้ฉันรู้จักคิดเป็น
และคงเพราะเธอเห็นในสิ่งที่ฉันทำ