วันพฤหัสบดีที่ 16 กรกฎาคม พ.ศ. 2552

ความบังเอิญ ... ที่ลงตัว

หากมานั่งนึกถึงเหตุผลที่ฉันและเธอรู้จักกัน
มันก็ดูน่าตลกนัก
เพราะไม่มีใครจำได้สักคน ว่าเรารู้จักกันได้ยังไง ?

แต่ก็ไม่เห็นมันสำคัญ
เพราะอนาคตของเราไม่ได้แขวนอยู่บนเหตุผลเส้นนั้นสักหน่อย

บางทีการที่เรารู้จักกัน
อาจจะเป็นคำสั่งจากคนบนนั้น ... บนฟ้า
ที่ชักนำให้เธอเดินเข้ามา

และนำใจของเรามา ... ใกล้กัน

ฉันขอเรียก การที่เรารู้จักกัน ว่า "ความบังเอิญ"
เพราะเธอเป็นใครก็ไม่รู้ ที่เหมือนเดินออกมาจากความฝัน

ทุกสิ่งที่เธอพูด คือ ทุกสิ่งที่ฉันนึก
ทุกสิ่งที่เธอทำ คือ ทุกสิ่งที่ฉันฝัน

ก็แล้วจะให้ปฏิเสธหัวใจอย่างไร
ในเมื่อเจอแล้วคือเธอนี่ไงที่ใจตามหา
ทุกสิ่งที่เธอทำคือสิ่งที่ฉันคอยตลอดมา
ต้องขอบคุณฟ้า ที่ชักนำเธอมา ให้เจอกัน

สุขใจ ยิ่งกว่าสิ่งใด ใด ที่รู้สึก
สุขใจ ลึก ลึก อย่างไม่เคยคิดฝัน
เพราะเธอ เพราะเธอมาคอยเติมคืนวัน
เพราะฉัน เพราะฉันเป็นคนที่โชคดี

....................................................ณ ขณะนี้ ความรักที่ฉันมี เต็มหัวใจ.........

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น