เหมือนเรา (ไม่) เข้าใจ

ตอนนี้เที่ยงคืนกว่าแล้ว ฉันยังไม่นอน ตั้งแต่คุยกับเธอเสร็จ
น้ำตาสองสามหยดไหลรินออกมา หลังจากวางสายโทรศัพท์ไป
น้ำเสียงเธอดูเศร้า และแน่นอน ฉันก็เศร้าตาม
เธอบอกเศร้าเพราะหนัง แต่ฉันอยากบอกว่าฉันเศร้าเพราะเธอ

ฉันโทรหาเธอห้าหกสายได้มั้ง ..........ติดต่อไม่ได้...........
ทั้งที่ความจริงมันอาจจะไม่มีอะไร แต่ฉันก็ไม่สบายใจ
ฉันเพียรพยามยามต่อเนตเจ้าปัญหา ตั้งแต่ห้าทุ่มกว่าแล้ว
และหวังว่าเธอจะยังใช้มันอยู่
หรือหากเธอหลับแล้ว พรุ่งนี้ เธอคงจะรู้ว่าฉัน "แคร์เธอมาก"

คงเพราะฉันเป็นฉันแบบนี้ ในขณะที่เธอก็เป็นเธอ
....... ดูเหมือนเรา ไม่ เข้าใจกัน .........
ฉันไม่ควรปล่อยให้เวลามันล่วงเลย แล้วจึงโทรกลับไปหาเธอ
เพราะบางทีเวลาเพียงเสี้ยว อาจทำให้เธอ ..หายไป..
คืนนี้ ฉันรู้สึกว่าเวลามันช่างยาวนาน คืน ที่ไร้รอยยิ้มและเสียงหัวเราะ....